Jedną z najbardziej interesujących postaci uczonego, patrioty oraz pioniera posępu naukowego i posłecznego w Polsce w okresie kilkudziesięciu lat XIX i XX w. był profesor zoologi i anatomi porównawczej Uniwersytetu Lwowskiego, Benedykt Dybowski.
Chociaż od jego śmierci w 1930r. mineło wiele lat, to jednak postać ta bliska jes naszej aktualnej rzeczywistości. Będąc bowiem wybitnym uczonym i konsekwentnym pionierem darwinowskeigo ewolucjonizmu w Polsce oraz jednym z pierwszych badaczy przyrody Syberii Wchodniej i Kamczatki, był Dybowski równoczesnie przez całe swoje życie płomiennym bojownikiem o sprawiedliwość społeczną, o zwycięstwo Dobra, Prawdy i Rozumu człowieka nad złem, pieprawością, kłamstwem i obłudą. Zbliżając się w swoich poglądach do utopijnego socjalizmu, marzył o zbrataniu i uszczęsliwieniu ludzkości całego świata. Często podkreślał, że miarą mądrości i dojrzałości człowieka jest jego toleranca w stosunku do wyznawanych przez bliźniego poglądów politycznno-społecznych, filozoficznych i religijnych. Pod tym względem wykraczał daleko poza krąg przekonań środowiska naukowego, do którego należał, oraz epoki, w której żył i działał.

Jedną z najbardziej interesujących postaci uczonego, patrioty oraz pioniera posępu naukowego i posłecznego w Polsce w okresie kilkudziesięciu lat XIX i XX w. był profesor zoologi i anatomi porównawczej Uniwersytetu Lwowskiego, Benedykt Dybowski.
Chociaż od jego śmierci w 1930r. mineło wiele lat, to jednak postać ta bliska jes naszej aktualnej rzeczywistości. Będąc bowiem wybitnym uczonym i konsekwentnym pionierem darwinowskeigo ewolucjonizmu w Polsce oraz jednym z pierwszych badaczy przyrody Syberii Wchodniej i Kamczatki, był Dybowski równoczesnie przez całe swoje życie płomiennym bojownikiem o sprawiedliwość społeczną, o zwycięstwo Dobra, Prawdy i Rozumu człowieka nad złem, pieprawością, kłamstwem i obłudą. Zbliżając się w swoich poglądach do utopijnego socjalizmu, marzył o zbrataniu i uszczęsliwieniu ludzkości całego świata. Często podkreślał, że miarą mądrości i dojrzałości człowieka jest jego toleranca w stosunku do wyznawanych przez bliźniego poglądów politycznno-społecznych, filozoficznych i religijnych. Pod tym względem wykraczał daleko poza krąg przekonań środowiska naukowego, do którego należał, oraz epoki, w której żył i działał.